Ułatwienia dostępu

 

Nasi Patroni



Prof. Zdzisław Antoni Mączeński


Wybitny polski architekt. W 1903 r. uzyskał w Warszawie tytuł budowniczego, a w 1908 dyplom inżynierski na podstawie egzaminu w Ministerstwie Robót Publicznych w Wiedniu. W 1921 zdobył pełne uprawnienia budowlane, a w 1927 r. dyplom inżyniera architekta w Politechnice Warszawskiej. 
Jego twórczość architektoniczną przed pierwszą wojną światową cechuje nawiązanie do form historycznych, głównie do tzw. stylu nadwiślanego. W swoich projektach wprowadzał proste konstrukcje i układy funkcjonalne oraz powiązanie formy budynków z krajobrazem. Brał udział w wielu konkursach, uzyskując nagrody:

      • Maczenski1909 r. - III nagroda za projekt kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Panny Maryi w Warszawie oraz I nagroda za projekt kościoła w Limanowej;
      • 1910 r. - II nagroda za projekt elewacji domu A. Johna na Placu Zamkowym;
      • 1911 r. - I nagroda za projekt kościoła w Mąkoszynie, II nagroda za kościół we Włocławku oraz I nagroda za projekt kaplicy przytułku Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności Bethania przy ul. Chmielnej;
      • 1912 r. - II nagroda na Wystawie Architektury i Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym w Krakowie za projekt domu dla średnio zamożnej rodziny;
      • 1913 r. - III nagroda za projekt dworu w Niegowici.

W okresie międzywojennym Z. Mączeński był jednym z czołowych architektów warszawskich. Zmienił styl, stosował najczęściej zmodernizowane formy klasyczne oraz wykorzystywał dekoracyjne walory materiałów budowlanych. Opracował projekty kilkudziesięciu budynków użyteczności publicznej, mieszkalnych, kościołów. Były to m. in.:

      • 1922 r. - szkoła w Pabianicach;
      • 1923 r. - gmach Polskiej Krajowej Kasy pożyczkowej w Bydgoszczy i Inowrocławiu;
      • 1924/1925 - szkoły w Warszawie przy ul. Białołęckiej, Konwiktorskiej i Wolskiej;
      • 1925 r. - I nagroda w konkursie na projekt gmachu Ministerstwa Wyznań i Oświecenia Publicznego przy Al. Szucha;
      • 1929 r. - gmach Izby Przemysłowo-Handlowej przy ul. Frascati w Warszawie;
      • 1936 r. - kościół parafialny Św. Szczepana w Krakowie.

W 1946 r. został profesorem nadzwyczajnym budownictwa ogólnego Politechniki Warszawskiej, w 1948 profesorem zwyczajnym, a w 1950 r. otrzymał Doktorat Honoris Causa tej uczelni. W latach 1945 - 1946 i 1948 - 1950 był dziekanem Wydziału Architektury, w okresie od 1946 do 1948 prorektorem uczelni.
Zdzisław Mączeński był autorem wielu prac i artykułów, ważniejsze z nich to: Budownictwo szkolne, Szkoły publiczne powszechne pierwszego stopnia, Podręcznik budownictwa, Podręcznik budowy dla architektów, Elementy i detale architektoniczne w rozwoju historycznym. 

Krzysztof Kamil Baczyński


Ważnym wydarzeniem w życiu Szkoły był wybór Patrona. Jak „Szkolna wieść” niesie, pierwsze propozycje były „królewskie”: Jan III Sobieski jako godny konkurent, a historycznie rzecz ujmując spadkobierca tradycji Stefana Batorego (Patrona sąsiedniej szkoły), pojawiła się również w rozważanych propozycjach królowa Bona, ponieważ Nasze Liceum współpracowało ze szkołą w Avezzano (miejscowość we Włoszech). Króla Jana Sobieskiego zabrała nam inna szkoła, a z królowej Bony zrezygnowała młodzież, bo wysunięto kandydaturę Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, który wyjątkowo zainteresował uczniów i nauczycieli.

BaczynskiPani dyrektor Teresa Dondziłło, która zajmowała się organizacją LVIII Liceum, wspomina, że dwie pierwsze klasy, które zapoczątkowały szkołę rekrutowały się z młodzieży, ubiegającej się o przyjęcie do Liceum Batorego, stąd zainteresowanie Baczyńskim jako sławnym uczniem tej szkoły. Chętnie zatem przygotowywano wieczory poezji, gazetki, wystawki poświęcone Jego życiu i twórczości. Właściwie nikogo nie trzeba było przekonywać, młodzież, nauczyciele i rodzice zgodnie wybrali Krzysztofa Kamila Baczyńskiego na Patrona LVIII Liceum Ogólnokształcącego. Nie mogło być żadnych wątpliwości, Baczyński swoim życiem i poezją uosabia wartości i tradycje, jakie znalazły potwierdzenie w życiu i walce najpiękniejszego pokolenia lat 20-tych, jest jego najlepszym reprezentantem. Kiedy mówimy Kolumbowie - myślimy Baczyński; gdy mówimy Baczyński – myślimy Kolumbowie.

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się w Warszawie 22 stycznia 1921 roku. Był synem Stefanii Zieleńczyk, autorki podręczników szkolnych i książek dla młodzieży, i Stanisława Baczyńskiego, legionisty, powstańca śląskiego, a także krytyka literackiego.

Największy wpływ na rozwój dziecka miała matka, która dbała o jego wątłe zdrowie, cierpiał bowiem na alergię i ataki astmy. Była również pierwszą uważną czytelniczką wierszy syna. 1 września 1931r. Baczyński rozpoczął naukę w Gimnazjum im Stefana Batorego. Znalazł się w tej samej klasie, co wszyscy trzej bohaterowie „Kamieni na szaniec”, a maturę zdał w 1939 r. na kilka dni przed wybuchem wojny. Marzył o studiach na ASP, ale wojna pokrzyżowała jego plany. W 1943r. na tajnych kompletach zaczął studiować polonistykę.

Przeżycia wojenne sprawiły, że dojrzewa jego poezja, którą zaczął tworzyć już będąc uczniem. Warszawa - „ gdzie sny dziecięce pachniały wanilią”- staje się w jego wierszach miastem groźnym „jak obryw trumny”. Sam Baczyński znalazł się wówczas w kręgu znanych wielkości literackich; przyjaźnił się m.in. z Jerzym Andrzejewskim, Jerzym Zagórskim i Jarosławem Iwaszkiewiczem. Najuważniejszym jednak czytelnikiem i wymagającym krytykiem jego twórczości była matka, czuwająca nad rozkwitem talentu syna.

Jako poetę odkrył go prof. Kazimierz Wyka, pisząc w 1943 r. sławny „List do Jana Bugaja” (literacki pseudonim Baczyńskiego) – pierwszą entuzjastyczną, ocenę jego poezji. Wpisując ją w krąg najpiękniejszych tradycji J. Słowackiego, C.K. Norwida i J. Czechowicza, krytyk podkreślał męskie zrozumienie historii i przezwyciężenie katastroficznych nastrojów dominujących w twórczości młodego pokolenia.

1 grudnia 1941 roku Krzysztof Baczyński poznał miłość swojego życia, koleżankę z tajnych kompletów Barbarę Drapczyńską. Naprawdę od pierwszego wejrzenia było to głębokie uczucie, świadczy fakt, że oświadczył się jej 3 (sic!) dni później. W liście do niej pisał:„O daj mi siłę przemiany, a uczynię Cię wieczną przez zamieć, mróz, skwar i przez rzeki ogniste”. Istotnie uwiecznił ją na zawsze w swoich przepięknych erotykach takich jak: „Biała magia”, „Niebo złote Ci otworzę” i w partyzanckiej pieśni „ O Barbaro, o Barbaro”. Pobrali się 3 czerwca 1942 r. w kościele Świętej Trójcy na Solcu.

Mimo słabego zdrowia wstąpił do Szarych Szeregów, odbył pełne szkolenie bojowe i uzyskał stopień podchorążego. Jako żołnierz Batalionu „Zośka” brał udział w akcji uwolnienia więźniów pod Celestynowem i ataku na pociąg pod kryptonimem T-U (Tłuszcz – Urle). Echa tych przeżyć znaleźć można w wielu jego wierszach.

W lipcu 1944 roku starszy podchorąży Krzysztof Zieliński (konspiracyjny pseudonim Baczyńskiego) przeszedł do Batalionu „Parasol”. Gdy wybuchło Powstanie Warszawskie, odcięty od swojego oddziału, walczył na Placu Teatralnym. Poległ od kuli snajpera 4 sierpnia 1944 roku w Pałacu Blanka. Jego żona, Basia, raniona odłamkiem, zmarła 1 września.

Krzysztof Kamil Baczyński na kartach historii literatury polskiej, pozostaje jako poeta-żołnierz, który nie uchylił się przed najwyższą dla ojczyzny ofiarą, ofiarą ze swojego życia i „jednym z największych meteorów poetyckich” (określenie prof. Kazimierza Wyki).

Patron nie jest w Naszej Szkole tylko legendą. Dbamy o to, żeby był postacią żywą, przemawiającą do uczniów przykładem swojego życia. W szkole nadal funkcjonuje, odnowiona i zmodernizowana, sala Jemu poświęcona. Od kilku lat w styczniu odbywają się Dni Patrona, a w ich ramach: np. ciekawe spotkania z p. Barbarą Wachowicz i p. Wiesławem Budzyńskim – autorami książek o poecie, konkursy, prezentacje multimedialne o Jego życiu i twórczości, warsztaty poetyckie i sesje naukowe z udziałem wykładowców UW i UKSW. Młodzież uczestniczy również w wycieczkach po Warszawie śladami Baczyńskiego. Uczniowie naszej szkoły, biorący udział w programie Arsenał – Warszawa, nakręcili film o sanitariuszce, p. Jadwidze Klichowskiej ps. „Błyskawica”, która w Pałacu Blanka przenosiła rannego Poetę do punktu opatrunkowego. Od kilku lat młodzież otacza opieką i pomaga chorej i samotnej Pani Jadwidze. Nakręcono również film o Pani Stefanii Baczyńskiej – matce Poety. W tym roku jedną z prac konkursowych jest prezentacja o Stanisławie Baczyńskim – ojcu.

Mamy nadzieję, że dla naszych uczniów, wychowanych na pięknym przykładzie życia i twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, takie wartości, jak: miłość i służba Ojczyźnie, umiłowanie Prawdy, Dobra i Wolności będą zawsze ważne.